Abdominal tuberculosisAtilla Akova, Suavi ÖzkanAdana Numune Training and Research Hospital General Surgery, Adana
Purpose of this study was to better identify which clinical, laboratory, radiologic, and invasive procedures were most using in diagnosing abdominal tuberculosis.
All cases of abdominal tuberculosis were retrospectively reviewed diagnosed during a six-years period.
There were 14 men and 7 women, median age was 32 (ranged within 22-63) years. Most patients presented with an abdominal pain, fever, and weight loss. Purified protein derivative (PPD) was only positive 4 of 21 patients. Chest radiograhs were suggestive of pulmonary tuberculosis in 3 patients. Ultrasound examination of the abdomen was helpful in 6 patients, and computed tomographic scan was suspicious in 10 of the patients. Double-contrasted barium enema examination was helpful in 4 of 6 patients. Adenosine deaminase activity was increased in 3 patients. Routine blood work was not helpful.
Laparotomy and tissue biopsy of characteristic tissue for acid fast bacillus smear and culture was diagnostic in all patients.
Once diagnosed, all patients responded rapidly to anti-tuberculosis therapy, except two patients with entero-cutaneous fistula who died shortly after diagnosis.
In the present study, it is observed that the tests frequently associated with AT such as chest radiography and PPD are not so sensitive in detection of AB, and computed tomographic scan, and double-contrast barium enema examination may be the most useful radiographic study. Laparotomy with tissue biopsy for smear and culture is the most sensitive and specific diagnostic procedure in suspicious patients.
A trend in earlier diagnosis was noted in recent years and is felt to be the result of an elevated index of suspicion. Abdominal tuberculosis (AT) can mimic many abdominal disorders but is medically cured if diagnosed in a timely fashion. Keywords: Abdominal tuberculosis, laparotomy
Abdominal tüberkülozisAtilla Akova, Suavi ÖzkanAdana Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Genel Cerrahi Kliniği, Adana
Çalışmanın amacı, abdominal tüberküloz tanısında kullanılan klinik, laboratuvar, radyolojik ve invaziv girişimlerin yararlılığını belirlemektir.
Altı yıllık bir dönem içinde abdominal tüberküloz tanısı almış hastalar retrospektif olarak değerlendirildi.
Hastaların 14'ü kadın, 7'si erkek olup, ortalama yaş 32 (22-63 yaş arası) bulundu. Karın ağrısı, ateş ve kilo kaybı hastaların çoğunda rastlanan başvuru bulgusu idi. PPD testi (purified protein derivative) hastaların sadece 4'ünde pozitif bulundu. Üç hastanın akciğer grafisinde pulmoner tüberkülozu düşündüren bulgular saptandı. Altı hastada gerçekleştirilen batın ultrasonografisi, 10 hastada gerçekleştirilen bilgisayarlı batın tomografisi tanıya yardımcı oldu. Baryumlu kolon grafisi uygulanan 6 hastanın 4'ünde tanıya yardımcı bulgular saptandı.
Rutin uygulanan kan testleri yararlı görülmedi. Adenozin deaminaz aktivitesi hastaların üçünde artmış bulundu. Hastaların tümünde tanı, laparotomide uygulanan doku biyopsisinin asit fast basil yayması ve doku kültürü sonucu konuldu. Tanıyı takiben, tüm hastalar uygulanan antitüberküloz tedaviye kısa sürede yanıt verdi, ancak hastaların ikisi tanıdan kısa süre sonra enterokütan fistül gelişmesi sonucu kaybedildi. Bu çalışmada, akciğer grafisi ve ppd gibi testlerin abdominal tüberküloz tanısına yardımcı olmadığı, bilgisayarlı batın tomografisi ve baryumlu kolon grafisisinin en yararlı radyolojik testler olduğu saptandı. fiüpheli hastalarda ise laparotomi ile elde edilen doku kültürü ve yaymasının en duyarlı ve özgün tanısal işlemler olduğu belirlendi. Israrlı şüphe ile erken tanıya ulaşılabildiği son yıllarda bildirilmektedir. Abdominal tüberküloz bir çok abdominal patolojiyi taklit edebilir, ancak erken tanı ile medikal kür mümkündür. Anahtar Kelimeler: Abdominal tüberküloz, laparotomi
Atilla Akova, Suavi Özkan. Abdominal tuberculosis. Medeniyet Med J. 2007; 22(1): 5-8
Corresponding Author: Atilla Akova, Türkiye |
|