Investigation of the Optimum Time for Intravenous Access After Anesthesia Induction with Sevoflurane in Pediatric Patients Without PremedicationZeynep Nur Orhon1, Cem Orhon21Department of Anesthesiology and Reanimation, Istanbul Medeniyet University, Goztepe Training and Research Hospital, Istanbul, Turkey.
2Department of Neurosurgery, Private Yuzyıl Hospital, Istanbul, Turkey.
Objective: In pediatric patients with no vascular access, anesthesia induction is usually achieved with sevoflurane. Our aim was to investigate the optimum intravenous access time and the corresponding bispectral index (BIS) value in pediatric patients after sevoflurane induction.
Method: This prospective study included 100 children enrolled between 1 January 2017 and 1 January 2018 at XXXXXXXXXX. Anesthesia was induced with 8% sevoflurane and oxygen. Measurements included mask adjustment time, time for loss of the ciliary reflex, regular breathing time, and optimal intravenous access time with the corresponding BIS values, as well as the time elapsed for the BIS value to fall below 60.
Results: The mean mask adaptation time was 27.8±28.4 s, time to loss of the ciliary reflex was 39.7±10.3 s, and time to reach regular respiration was 88.5±116.9 s, with mean BIS value of 80.4±16.9, 70.2±10.4, and 52.4±12.1, respectively. The mean time for BIS to fall below 60 was 72.54±24.41 s. The mean time required for optimal intravenous access was 104.92±36.45 s, with a mean BIS value of 30±10.1.
Conclusion: Following anesthesia induction with sevoflurane in children, the BIS value below 60, the upper limit for surgical anesthesia, was found to be insufficient for intravenous intervention. It has been concluded that for pediatric patients undergoing sevoflurane induction, the BIS value below 30 or an average waiting time of 104.9 s is ideal for optimal intravenous access. Keywords: Intravenous access, sevoflurane, bispectral index, pediatric patient
Premedikasyon Uygulanmayan Pediyatrik Hastalarda Sevofluran ile Anestezi İndüksiyonu Sonrası İntravenöz Girişim için Optimum Sürenin AraştırılmasıZeynep Nur Orhon1, Cem Orhon21Anesteziyoloji ve Reanimasyon Kliniği, İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İstanbul, Türkiye
2Beyin Cerrahisi Kliniği, Özel Yüzyıl Hastanesi, İstanbul, Türkiye
Amaç: Damar yolu olmayan pediyatrik hastalarda, anestezi indüksiyonu genelikle sevofluran ile yapılır. Amacımız, sevofluran indüksiyonundan sonra pediyatrik hastalarda optimum intravenöz girişim süresini ve bu süreye karşılık gelen bispektral indeks (BIS) değerini araştırmaktır.
Yöntem: Bu prospektif çalışmaya, 1 Ocak 2017 ile 1 Ocak 2018 tarihleri arasında XXXXXXXXX kayıtlı 100 çocuk dahil edilmiştir. Anestezi indüksiyonu % 8 sevofluran ve oksijen ile yapıldı. Ölçümler, maske uyum zamanı, siliyer refleksin kayıp süresi, düzenli solunuma ulaşma süresi ve bunlara karşılık gelen BIS değerleri ile optimal intravenöz girişim süresini ve BIS değerinin 60'ın altına düşmesi için geçen süreyi içermektedir.
Bulgular: Ortalama maske uyum süresi 27.8 ± 28.4 s, siliyer refleks kaybına kadar geçen süre 39.7 ± 10.3 s, düzenli solunuma ulaşma süresi 88.5 ± 116.9 s, ve bunlara karşılık gelen ortalama BIS değerleri sırasıyla 80.4 ± 16.9, 70.2 ± 10.4 ve 52.4 ± 12.1 idi. BIS'in 60'ın altına düşmesi için ortalama süre 72.54 ± 24.41 s, optimal intravenöz girişim için gereken ortalama süre 104.92 ± 36.45 s ve bu sıradaki ortalama BIS değeri 30 ± 10.1 idi.
Sonuç: Çocuklarda sevofluran ile anestezi indüksiyonunu takiben, cerrahi anestezi için üst sınır olan 60'ın altındaki BIS değerinin intravenöz müdahale için yetersiz olduğu görülmüştür. Sevofluran indüksiyonu uygulanan pediyatrik hastalarda optimal intravenöz girişim için 30'un altındaki BIS değerinin veya ortalama 104.9 s'lik bekleme süresinin ideal olduğu sonucuna varılmıştır. Anahtar Kelimeler: İntravenöz girişim, sevofluran, bispektral indeks, pediyatrik hasta
Zeynep Nur Orhon, Cem Orhon. Investigation of the Optimum Time for Intravenous Access After Anesthesia Induction with Sevoflurane in Pediatric Patients Without Premedication. Medeniyet Med J. 2020; 35(2): 85-90
Corresponding Author: Zeynep Nur Orhon, Türkiye |
|